De afgelopen weken stond de teller heel dicht bij de 90 kilo. Het zou toch fantastisch zijn als het eerste cijfertje weer eens een 8 zou zijn. Alsof de duvel ermee speelde, het bleef iedere keer net boven dit magische getal steken. Het tropische weer in combinatie met mijn vele online werken, gaven mij nu ook niet het extra zetje in de goede richting.
Het waren in alle opzichten tropenweken. Door het warme weer had ik absoluut geen puf om ook nog eens een behoorlijk eind te wandelen. Daarnaast had ik het PIEPdruk met (online) werk, waardoor ik mij deze wandelingen ook eigenlijk niet gunde. Ken je dat gevoel? DRUK, DRUK, DRUK. Eigenlijk is dit mijn achilleshiel als mensen dit roepen… Je bent zo druk als je jezelf voelt en prioriteiten stellen, dacht ik dan altijd. Maar nu overkwam mij hetzelf: jezelf eigenlijk heel erg opgejaagd voelen en jezelf geen tijd gunnen voor ontspanning. En dat is niet oke, ja ik weet het…! Het thuisfront had in deze tropenweken dan ook een niet echt gezellige moeder en/of echtgenote. Wat voelde ik mij zielig: druk met werk, druk met huishouden, druk met koken van verschillende potjes EN … tja, eigenlijk met alles. Het PS menu hield ik echter wel vol, maar dan wel een beetje met de Franse slag. De keukenweegschaal stond minder prominent op het aanrecht: te druk om alles te wegen. En een PStussendoortje? Ai… weer vergeten….
Totdat ik naar de foto van mijn overleden ouders keek en bedacht: ik gebruik een deel van de erfenis voor de aanschaf van alle PSproducten, het zal toch niet gebeuren dat ik er voortijdig de brui aan geef. Hierdoor kon ik toch ook weer vooruit kijken en het ritme weer redelijk tot goed oppakken. Daarnaast had ik – voor het psychologische effect – een hele gave (te) strakke spijkerbroek in het zicht gehangen. Deze zal ik hoe dan ook weer kunnen passen.
En lieve mensen, doorzetten wordt uiteindelijk altijd beloond:
15 kilo eraf…!!
Dat zijn 3 zakken aardappelen, 15 pakken yoghurt of 75 chocoladerepen a 200 gram. BAM, dat is lekkerrrrrr….! Alstublieft, ik hoef ze niet meer terug. De mantra die ik meenam tijdens mijn bevallingen ‘deze wee komt nooit meer terug’, gaat op herhaling: deze kilo’s komen nooit meer terug.
Tot laterrrr!
Gina
