Ha leuke mensen,
Ja, de titel zegt het al: deze blog gaat over easy-peacy en cake ;-).. Had ook de titel appeltje, eitje kunnen noemen, maar appeltjes heb ik deze afgelopen weken niet gegeten, wel een (niet PSproof) cakeje.
Sinds ik eind maart begonnen ben met PowerSlim gaat het afvallen EN mijn nieuwe eetgewoonte eigenlijk heel gemakkelijk. De vorige keer dat ik bij Jeanet op de weegschaal stond, stond de teller ‘ineens’ op -10. Ja, je leest het goed: min 10 kilo. 10 kilo eraf in 6 weken tijd, dat gaat als een tierelier.
Een verrassing, hoewel… ik sta nog bijna dagelijks op de weegschaal om alle onsjes eraf in de gaten te houden. Ik heb Jeanet echter plechtig moeten beloven dat ik dit niet meer ga doen. Kilo’s alleen zeggen niet zoveel, het gaat ook om o.a. spiermassa en vetpercentage. Mijn weegschaal heb ik nu dus ver weg gezet. Mijn weegmoment is gewoon bij Jeanet en dan is de verrassing ook des te groter welk resultaat ik behaald heb.
Het leuke is dat mensen het nu ook kunnen zien. Afgelopen week zei een schoonzusje nog: ‘ik kan het nu echt zien, hoor. Vooral aan de achterkant’. Huh, achterkant, wat dacht je van de voorkant? Verder is ze een schat hoor…
En weet je wat nu verder zo leuk is van 10 kilo eraf? De verrassing die ik van Jeanet kreeg… altijd leuk om cadeautjes te ontvangen en helemaal als iets home made is.
Een heerlijk genietmomentje: theetje, kaarsje! Helemaal leuk!
Gaat mijn afvalavontuur dan alleen maar over rozen? Nee, zeker niet! De afgelopen week kreeg ik te maken met een ongelofelijke trek in ontzettende foute dingen: patat met zo’n dikke klodder mayonaise of zo’n reep van Tony Chocolonely. Uiteraard neem ik braaf mijn tussendoortjes van PS, maar eerlijk = eerlijk niet alles vind ik even lekker. Bovendien moest ik echt even aan alle smaken wennen.
Afgelopen week kwam een nichtje een middagje bij ons op bezoek. Het grietje is 6 en met ons jongensgezin dacht ik dat het leuk zou zijn om cupcakes met haar te bakken en te versieren. Mijn jongste boy (14 jaar) vond dat ook wel iets en bakte en versierde er ook lustig op los. Het huis rook helemaal naar kinderfeestjes. En als gezellige tante en moeder versierde ik ook vrolijk mee: de een met marsepein, de ander met allerlei strooiseltjes en ondertussen drongen allerlei lekkere geuren mijn neusgaten binnen. Ohh man, ik heb zin in zo’n cakeje en wel NU!! ‘Zeg, luister, wat dachten jullie ervan: zullen we er allemaal alvast eentje eten?’ ‘He, mam’ zei mijn zoon ‘mag dat wel?’ ‘Natuurlijk’, riep ik en ik dacht: hoezo mag dat niet? En met smaak ging cakeje nummer 1 mijn mond in en ondertussen snoepte ik nog wat van de marsepein, depte ik mijn natte vinger in de strooisels die op tafel lagen en ach… een klein stukje marsepein extra, kan nu ook nog wel… Lekker, lekker, lekker. De ‘schade’ viel eigenlijk nog wel mee, maar de volgende dag ook meteen weer in het gareel! Blijkbaar heb ik het af en toe nodig om even (al is het maar 1 cakeje) uit de ban te springen. En nee, schrik niet: dit wordt geen gewoonte. Maar soms is het ook wel lekker om even tegen de stroom in te zwemmen en je eigen kop te volgen.
Naast het PS ben ik ook meer gaan bewegen. Mijn echtgenoot en ik hebben sinds de corona de klompenpaden ontdekt. Heerlijk om buiten te zijn en op prachtige plekken te komen. Normaliter wandelen we 1 keer per week en dan lopen we meestal een route tot max. 10 km.
Aangezien ik van uitdagingen houd (weet je nog), train ik nu voor de 20 km. Ik ben benieuwd of je dit ook terug zal zien in mijn spiermassa.
Elke verandering begint met MIJN eerste stap, zolang ik geen actie onderneem, gebeurt er niets. Dit zag ik ergens prachtig verwoord en hiervan wil ik wel een tegeltje
Tot laterrr!!!
Gina
